De olifant in de kamer

Kun je terugkomen op je kinderwens?

Wanneer is het genoeg? Dat is de vraag die sinds kort ons leven lijkt te beheersen. Het is een vraag die er nooit niet is geweest, maar nu er een heleboel van de onzichtbare grenzen die we ooit voor onszelf bepaald hebben met rasse schreden dichterbij komen, lijkt de urgentie toe te nemen. Dat vind ik logisch én absurd. Een mens wil wat ‘ie wil, toch? Een kinderwens die op magische wijze - poef, zo stel ik me dat voor - oplost op het moment dat ik mijn 37ste levensjaar aantik? Erg onwaarschijnlijk. En toch blijven we ons als drenkelingen aan ieder voorbijdrijvend stuk drijfhout vastklampen in de hoop dat iets, of iemand, ons aan land zal brengen voor we verzuipen.